Salam...
Betul... Sekarang saya dah jarang online...
Jarang update blog...
Jarang check email...
Dalam sehari, cuma 1 waktu je saya leh check email, FB, blog dan sebagainya...
Kalo sebelom ni saya full-time crafter, tapi skrg tidak lagi...
Kalo dulu saya online 24 jam dan dapat bg feedback spantas halilintar; tapi kini tidak lagi...
Kalo dulu saya bole pos brg setiap hari; malah 2 kali sehari; tapi kini tidak lagi...
Kalo dulu saya bole amik masa 1 jam utk wat 1 blog entry; tp kini tidak lagi...
Kalo dulu sy update blog pd tgh malam (sbb waktu itu ialah sy paling kreatif); tapi kini tidak lagi....
Walaupun jadi fulltime crafter adalah lebih menggembirakan...
Dan mendapat hasil yg jauh lebey lumayan; tapi kadang2 apa yg kita nak sangat ni; tak semestinya kita dapat...
Saya tak bole biarkan ibu dan ayah saya terus menerus mencari wang utk menyara kami ber8...
Saya dan adik2 perlu turun padang jugak, walaupun kami mmg tak minat...
Adik sy sorang dah jadi isteri; dan yg sorang lagi tu baru berusia 20 tahun dan masih gila merayau2 ngn member tanpa arah tujuan... Yg 2 org lg tu masih bersekolah....
Ayah tak pernah harapkan saya mewarisi perniagaannya, sbb dari kecik sy menunjukkan yg sy sgt2 tak berminat dgn perniagaannya ini.....
Ayah sgt berharap pada adik lelaki sy yg berusia 20 tahun tu, sbb beliau sorang yg sgt ramah; berwajah manis; digemari ramai dan pandai bergaul.. Sgt berbeza ngn saya yg garang, tak friendly langsung, tak suka berbual2 dan tak suka layan org merepek2... Nak2 makcik2 yg kuat mengumpat dan buat lawak yg tak lawak pun... Sy tak pandai buat2 gelak, kalo rasa ia tak lawak....
Tapi adik sy sgt muda dan blurr sgt2....
Ayah pula dh tak larat dh nk niaga cam dulu...
So saya terpkasa tunjukkan yg konon2 sy sgt berminat; supaya ayah bole stop dan biar saya uruskan...
Saya tau ayah tak percayakan saya; tapi ayah pun takde pilihan lain...
Ayah tak percayakan saya; sebab saya tak pandai masak...
Ayah tak percayakan saya, sebab muka saya sangat jujur.. Bila marah, terus nmpak marah.. Bila tak suka, terus nmpak tak suka.. Dan ini adalah sgt bahaya bila berhadapan dgn customer... Saya tau.. Tapi ni mmg diri saya.. Tak pandai berlakon....
Ayah tak percayakan saya, sebab saya tak suka diarah dan takkan terima arahan....
Ayah tak percayakan saya, sebab mulut saya bisa bila marah... sbb sy tak dapat bendung marah saya.. Cam ibu kata; amarah saya adalah yg paling depan, sebelom iman....
Tiba2 saya amik alih tempat ayah dan kalo tersilap langkah je akan terus jejaskan nama baik yg ayah bina selama ini...
Ada tak saya mention yg ayah saya sgt garang.. sy pun takot...
Dan ada tak saya mention yg adik2 saya rela tgk ayah marah; dari tgk saya marah...
Sbb ayah ada marah; tapi takde benci....
Saya ada marah; dan ada benci.....
Mmg saya teruk... Saya tau...
Pendapatan sbg crafter adalah sgt2 cukup utk menyara idop saya; tapi bukan utk menyara kami berlapan..
Dan ayah pun dah jemu mencari rezeki dgn cara yg sama sejak 35 tahun yg lepas...
Dah sampai masa ayah stop dan buat apa yg dia suka pulak...
Macam tgk movie2 yg dia suka sgt tgk tu...
Atau jalan2 pusing Malaysia....
Atau baca buku2 tebal yg dia suka sgt tu...
Oleh itu, saya tak bole jadi full-time crafter lagi...
Cuma leh jadi part-time crafter... cam dulu...
Maybe selepas beberapa tahun, bila adik saya dah bersedia mewarisi takhta; saya akan serahkan crown ni pada dia dan sambung journey sy sebagai crafter (dgn lebih serius dan menggembirakan...)
Wassalam....
P/S: Entry ini ialah respond kpd sorang perempuan yg terserempak ngn saya kat kedai dan terkejut dan kesian tgk saya berniaga kat kedai ni... Beliau menganggap perniagaan craft saya ni dah bankrupt dan saya terpaksa mencari rezeki dgn cara yg kesian ni... Sebab itu la saya dah jarang update blog, update FB, feedback kat FB pun lambat2 dan sebagainya,,,, Kata2 beliau buat saya nak gelak terkentut2...
Perniagaan ayah saya ni bermula pada tahun 60-an ketika ayah masih bersekolah... Dan kini saya cuma perlu menyambung jer... Sy tak perlu sewa kedai berhawa dingin yg sewanya 2ribu sebulan (seperti perempuan itu), tak perlu stok beribu2 (seperti perempuan itu) dan tak perlu amik stok baru setiap kali fesyen bertukar (seperti perempuan itu)... Saya juga tak buat sebarang pinjaman (seperti perempuan itu - MARA, TEKUN, Agro Bank - dan masih lagi berusaha nk wat pinjaman Public Bank)... Pendapatan harian saya adalah dlm aliran tunai walaupun sedikit dan semua stok saya adalah tunai... Dan skrg perempuan tu nk cari kedai lain yg sewa murah sbb tak mampu byr sewa...
Perempuan tu kata saya ni jenis takot amik risiko... Sebab tu tak berani nk sewa kedai dan jual brg2 craft ni secara komersial... Saya juga tak berani buat pinjaman demi perniagaan (katanya)... Perangai saya ni bukan ciri2 ahli perniagaan... Peniaga mesti berani amik risiko... Saya ni lebih sesuai makan gaji... Kali ni saya desperately nk gelak terkentut2...
Saya sgt kesian kat orang yg terpengaruh dgn buku2 motivasi terutama sekali buku Robert Kiyosaki... Tak nampak ke si Robert tu senyumannya sgt fake.. Senyuman isterinya pun fake.,.. Apa yg beliau tulis mmg sgt2 betul; tapi adakah kita mampu mengaplikasikannya di dunia nyata...
Berani amik risiko <----mmg sgt betul....
Tapi kalo jumpa lubang tapi tak jumpa emas; adakah awak nk gali lubang tu sampai nmpak emas...
Atau patut gali lubang lain pulak, mana tau lubang lain yg ada emas...
Berani amik risiko <----- apabila nampak peluang<-------kreatif!
Kalo awk dapat satu idea yg kreatif, dan nampak peluang utk pengaplikasikan idea tu di tempat yg sesuai dan market yg sesuai; baru amik risiko utk mengaplikasikannya..... Disertakan dgn cara2 yg kreatif utk mendapat sales....
Kalo awk dpt idea dr orang lain; dan tak nampak peluang org nk brg ni; tapi amik risiko melabur dgn semua duit simpanan (dan berhutang..) <---ini ialah bodoh!
Contoh: Jadi ejen vending machine tuala wanita berherba yg tgh hangat di pasaran dan pasangkan kat asrama lelaki <--bodoh!
Pernah tak dgr, peniaga yg hebat ialah mereka yg MAMPU JUAL PETI AIS KAT ESKIMO (eskimo yg dikelilingi ais)... Mmg betul... Tapi saya tak tergamak... Saya pilih utk JUAL WATER HEATER KAT ESKIMO supaya bole dimanfaatkan oleh org ESKIMO yg kesejukan dan pucat tu.. Lagipun saya tak kreatif nk buat dorang beli peti ais...
Saya tau korang tak faham apa yg cuba saya sampaikan...
Cuma saya nk bgtau...
Ada 3 jenis orang...
1. Org yg tak berani amik risiko...Org yg mengikot dan serahkan kepakaran mereka utk digunakan dan ditukarkan dgn wang atau kemudahan utk idop <-----INi ialah orang yg makan gaji... Seme org pun mcm ni; jgn nk segan2 mengaku....
2. Orang yg berani amik risiko.. Tapi dlm masa yg sama takot2 jgk... Selalu confuse nak amik risko ke taknak... Biasanya dia amik masa yg lama utk buat keputusan... Bila perlu, dia buat... Pastu bila perlu dia tarik balik... Kalo amik risiko pun, dia wat sket2... Kalo rugi, rugi sket je... Kalo untung, untung sket jgk.. T__T <----ini ialah PENIAGA!
3. Org yg sgt2 berani amik risiko... Kalo dia nmpak peluang, dia akan bg semua yg dia ada supaya dapat pulangan yg lumayan.. Tak main la melabur sket2... Sanggup abeskan seme wang simpanan dan sanggup meminjam... Sebab yakin hasilkan pasti berlipat ganda.. Kalo rugi, abes papa kedana... Kalo untung, terus kaya raya leh jadi kawan Donald Trump <----ini ialah PENJUDI...
Korang yg mana satu.......
Saya ialah Peniaga Nasi Lemak Pagi2.... Takot amik risiko.... :s
Betul... Sekarang saya dah jarang online...
Jarang update blog...
Jarang check email...
Dalam sehari, cuma 1 waktu je saya leh check email, FB, blog dan sebagainya...
Kalo sebelom ni saya full-time crafter, tapi skrg tidak lagi...
Kalo dulu saya online 24 jam dan dapat bg feedback spantas halilintar; tapi kini tidak lagi...
Kalo dulu saya bole pos brg setiap hari; malah 2 kali sehari; tapi kini tidak lagi...
Kalo dulu saya bole amik masa 1 jam utk wat 1 blog entry; tp kini tidak lagi...
Kalo dulu sy update blog pd tgh malam (sbb waktu itu ialah sy paling kreatif); tapi kini tidak lagi....
Walaupun jadi fulltime crafter adalah lebih menggembirakan...
Dan mendapat hasil yg jauh lebey lumayan; tapi kadang2 apa yg kita nak sangat ni; tak semestinya kita dapat...
Saya tak bole biarkan ibu dan ayah saya terus menerus mencari wang utk menyara kami ber8...
Saya dan adik2 perlu turun padang jugak, walaupun kami mmg tak minat...
Adik sy sorang dah jadi isteri; dan yg sorang lagi tu baru berusia 20 tahun dan masih gila merayau2 ngn member tanpa arah tujuan... Yg 2 org lg tu masih bersekolah....
Ayah tak pernah harapkan saya mewarisi perniagaannya, sbb dari kecik sy menunjukkan yg sy sgt2 tak berminat dgn perniagaannya ini.....
Ayah sgt berharap pada adik lelaki sy yg berusia 20 tahun tu, sbb beliau sorang yg sgt ramah; berwajah manis; digemari ramai dan pandai bergaul.. Sgt berbeza ngn saya yg garang, tak friendly langsung, tak suka berbual2 dan tak suka layan org merepek2... Nak2 makcik2 yg kuat mengumpat dan buat lawak yg tak lawak pun... Sy tak pandai buat2 gelak, kalo rasa ia tak lawak....
Tapi adik sy sgt muda dan blurr sgt2....
Ayah pula dh tak larat dh nk niaga cam dulu...
So saya terpkasa tunjukkan yg konon2 sy sgt berminat; supaya ayah bole stop dan biar saya uruskan...
Saya tau ayah tak percayakan saya; tapi ayah pun takde pilihan lain...
Ayah tak percayakan saya; sebab saya tak pandai masak...
Ayah tak percayakan saya, sebab muka saya sangat jujur.. Bila marah, terus nmpak marah.. Bila tak suka, terus nmpak tak suka.. Dan ini adalah sgt bahaya bila berhadapan dgn customer... Saya tau.. Tapi ni mmg diri saya.. Tak pandai berlakon....
Ayah tak percayakan saya, sebab saya tak suka diarah dan takkan terima arahan....
Ayah tak percayakan saya, sebab mulut saya bisa bila marah... sbb sy tak dapat bendung marah saya.. Cam ibu kata; amarah saya adalah yg paling depan, sebelom iman....
Tiba2 saya amik alih tempat ayah dan kalo tersilap langkah je akan terus jejaskan nama baik yg ayah bina selama ini...
Ada tak saya mention yg ayah saya sgt garang.. sy pun takot...
Dan ada tak saya mention yg adik2 saya rela tgk ayah marah; dari tgk saya marah...
Sbb ayah ada marah; tapi takde benci....
Saya ada marah; dan ada benci.....
Mmg saya teruk... Saya tau...
Pendapatan sbg crafter adalah sgt2 cukup utk menyara idop saya; tapi bukan utk menyara kami berlapan..
Dan ayah pun dah jemu mencari rezeki dgn cara yg sama sejak 35 tahun yg lepas...
Dah sampai masa ayah stop dan buat apa yg dia suka pulak...
Macam tgk movie2 yg dia suka sgt tgk tu...
Atau jalan2 pusing Malaysia....
Atau baca buku2 tebal yg dia suka sgt tu...
Oleh itu, saya tak bole jadi full-time crafter lagi...
Cuma leh jadi part-time crafter... cam dulu...
Maybe selepas beberapa tahun, bila adik saya dah bersedia mewarisi takhta; saya akan serahkan crown ni pada dia dan sambung journey sy sebagai crafter (dgn lebih serius dan menggembirakan...)
Wassalam....
P/S: Entry ini ialah respond kpd sorang perempuan yg terserempak ngn saya kat kedai dan terkejut dan kesian tgk saya berniaga kat kedai ni... Beliau menganggap perniagaan craft saya ni dah bankrupt dan saya terpaksa mencari rezeki dgn cara yg kesian ni... Sebab itu la saya dah jarang update blog, update FB, feedback kat FB pun lambat2 dan sebagainya,,,, Kata2 beliau buat saya nak gelak terkentut2...
Perniagaan ayah saya ni bermula pada tahun 60-an ketika ayah masih bersekolah... Dan kini saya cuma perlu menyambung jer... Sy tak perlu sewa kedai berhawa dingin yg sewanya 2ribu sebulan (seperti perempuan itu), tak perlu stok beribu2 (seperti perempuan itu) dan tak perlu amik stok baru setiap kali fesyen bertukar (seperti perempuan itu)... Saya juga tak buat sebarang pinjaman (seperti perempuan itu - MARA, TEKUN, Agro Bank - dan masih lagi berusaha nk wat pinjaman Public Bank)... Pendapatan harian saya adalah dlm aliran tunai walaupun sedikit dan semua stok saya adalah tunai... Dan skrg perempuan tu nk cari kedai lain yg sewa murah sbb tak mampu byr sewa...
Perempuan tu kata saya ni jenis takot amik risiko... Sebab tu tak berani nk sewa kedai dan jual brg2 craft ni secara komersial... Saya juga tak berani buat pinjaman demi perniagaan (katanya)... Perangai saya ni bukan ciri2 ahli perniagaan... Peniaga mesti berani amik risiko... Saya ni lebih sesuai makan gaji... Kali ni saya desperately nk gelak terkentut2...
Saya sgt kesian kat orang yg terpengaruh dgn buku2 motivasi terutama sekali buku Robert Kiyosaki... Tak nampak ke si Robert tu senyumannya sgt fake.. Senyuman isterinya pun fake.,.. Apa yg beliau tulis mmg sgt2 betul; tapi adakah kita mampu mengaplikasikannya di dunia nyata...
Berani amik risiko <----mmg sgt betul....
Tapi kalo jumpa lubang tapi tak jumpa emas; adakah awak nk gali lubang tu sampai nmpak emas...
Atau patut gali lubang lain pulak, mana tau lubang lain yg ada emas...
Berani amik risiko <----- apabila nampak peluang<-------kreatif!
Kalo awk dapat satu idea yg kreatif, dan nampak peluang utk pengaplikasikan idea tu di tempat yg sesuai dan market yg sesuai; baru amik risiko utk mengaplikasikannya..... Disertakan dgn cara2 yg kreatif utk mendapat sales....
Kalo awk dpt idea dr orang lain; dan tak nampak peluang org nk brg ni; tapi amik risiko melabur dgn semua duit simpanan (dan berhutang..) <---ini ialah bodoh!
Contoh: Jadi ejen vending machine tuala wanita berherba yg tgh hangat di pasaran dan pasangkan kat asrama lelaki <--bodoh!
Pernah tak dgr, peniaga yg hebat ialah mereka yg MAMPU JUAL PETI AIS KAT ESKIMO (eskimo yg dikelilingi ais)... Mmg betul... Tapi saya tak tergamak... Saya pilih utk JUAL WATER HEATER KAT ESKIMO supaya bole dimanfaatkan oleh org ESKIMO yg kesejukan dan pucat tu.. Lagipun saya tak kreatif nk buat dorang beli peti ais...
Saya tau korang tak faham apa yg cuba saya sampaikan...
Cuma saya nk bgtau...
Ada 3 jenis orang...
1. Org yg tak berani amik risiko...Org yg mengikot dan serahkan kepakaran mereka utk digunakan dan ditukarkan dgn wang atau kemudahan utk idop <-----INi ialah orang yg makan gaji... Seme org pun mcm ni; jgn nk segan2 mengaku....
2. Orang yg berani amik risiko.. Tapi dlm masa yg sama takot2 jgk... Selalu confuse nak amik risko ke taknak... Biasanya dia amik masa yg lama utk buat keputusan... Bila perlu, dia buat... Pastu bila perlu dia tarik balik... Kalo amik risiko pun, dia wat sket2... Kalo rugi, rugi sket je... Kalo untung, untung sket jgk.. T__T <----ini ialah PENIAGA!
3. Org yg sgt2 berani amik risiko... Kalo dia nmpak peluang, dia akan bg semua yg dia ada supaya dapat pulangan yg lumayan.. Tak main la melabur sket2... Sanggup abeskan seme wang simpanan dan sanggup meminjam... Sebab yakin hasilkan pasti berlipat ganda.. Kalo rugi, abes papa kedana... Kalo untung, terus kaya raya leh jadi kawan Donald Trump <----ini ialah PENJUDI...
Korang yg mana satu.......
Saya ialah Peniaga Nasi Lemak Pagi2.... Takot amik risiko.... :s
yang penting Allah suka apa kita buat kan?
ردحذفgigih sy baca entry ni smpai habis :)
ردحذفtk pe, teruskan perjuangan kamu mmbantu ayah...abaikan langau yg cuba mengganggu tu
abaikan je perempuan tu..sbr byk2..sbr itu pengubat jiwa..nanti nikmatnya lebih terasa n bermakna..=)
ردحذفWalaupun title tulis "Entry Buang MAsa je Baca...."
ردحذفtapi saya rasa tak buang masa pun sebab dapat banyak info untuk renungan kita bersama.
Saya pun rasenya macam cik langit jugak kot, Pembeli Nasi Lemak Pagi2.... Takot amik risiko.hehe(^.^)v
tersebak la plak bace...xpe,ikhlaskan hati utk semuanye...mgkn ad hkmah sume tu...tp craft,msti diteruskan...chayo2~~~
ردحذفHUhu... Mekaish krn sudi komen...
ردحذفIngatkan takde sape baca entry merepek ni...
Ya! Mari kita kuatkan semnagat dan jangan peduli apa orang kata... Depat tak paham The Right Brain Thinker cam kita ni... CHAIYUK!!
like like like..tp takder button like pun nk click
ردحذف*Fighting*
ردحذفerm... ada yg tersirat di sebalik yg tersurat..
ردحذفi like it...setuju ngn entry ni...pepun,hrp msih sudi mnjwb ptnyaan2 bkenaan craft ye,wlupun part time je buat masa ni..
ردحذفIn shaa Allah.. skrg sy dh buat full time.. Adik dh amik alih kedai tu so sy dah bebas buat craft.. Yippi!!
حذفsis asma,saya baca ni hari jumaat.sumpah rasa nak menangis.saya pun macam yang num 2 tuh.confius.ye,orang memang akan cakap,"eh,boleh ke budak tu buat?jual benda macam tu je pun".*sumpah sebak ni.kadang kadang saya cakap kat diri.takpe,at least kita ada kelebihan sendiri,jual barang buatan sendiri.thank you asma.at least you make me think about a thing.MULUT ORANG BIARKAN,JUST DO WHATEVER MAKE US HAPPY.AND MAKESURE WE DO HAPPY WHEN WE DO IT.*berbelit gitu.saya sokong asma.teruskan menjual barang2 kraf ni.saya mungkin bakal menjadi pelanggan tetap asma sebab murah.kita jual kegembiraan kepada orang.tak perlu harap pembalasan.janji hati kita senang.thank you sis.you made my day!!
ردحذفouh,jangan lupa tengok instagram saya ye:MyGlitterBox :)